30 października, z okazji zbliżającego się Święta Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznych, uczniowie Zespołu Szkół Zawodowych przygotowali montaż słowno-muzyczny, pt. "Zachowujemy się wszyscy jakbyśmy byli nieśmiertelni". To właśnie im, naszym zmarłym bliskim dedykowano to spotkanie. Słowa wyrecytowanej poezji mobilizowały do refleksji nad własnym życiem i uświadomiły uczniom jego wartość. Życie jest piękne a zarazem pełne trosk i zmagań, dane jest nam tylko jeden raz i kiedyś przeminie. Powinniśmy więc pomagać bliźnim, doceniać wysiłek rodziców i nauczycieli oraz żyć tak, żeby godnie zostać w czyjejś pamięci. Filozoficznym rozmyślaniom sprzyjała nastrojowa muzyka. Przygotowana scenografia oddała zaś atmosferę zbliżających się świąt, pozwoliła uczniom pogrążyć się w zadumie i zapalić znicze na symbolicznych grobach.
Następnie młodzież obejrzała spektakl "Oskar i pani Róża" - opowieść o śmierci, tej najtrudniejszej, niewytłumaczalnej, czyli dotyczącej dziecka-10 letniego Oskara, który umiera na białaczkę. Wszelkie próby uratowania dziecka nie powiodły się a rodzice chłopca nie potrafią nawiązać z Oskarem kontaktu i oswoić się z nieuniknionym. Wtedy na drodze dziecka staje tajemnicza Pani Róża ? swoisty anioł podający rękę i przygotowujący Oskara w bardzo ciekawy, niebanalny sposób do podróży, z której nie wróci. Przekonuje chłopca, że być może warto nawiązać korespondencyjny kontakt z Bogiem. Opisywać w liście każdy dzień, a każdy dzień w oskarowym kalendarzu ma szczególną wartość, bowiem zawiera w sobie metaforyczne 10 lat z życia chłopca. Niezwykły pomysł cioci Róży umożliwi dziecku, ale także jego rodzicom pogodzenie się z nieuniknionym i w konsekwencji oswojenie z nadchodzącą śmiercią.
Na zakończenie wszyscy zebrani obejrzeli przejmujący wywiad z 19-letnim Krzyśkiem u którego wykryto raka. Każdy z nas myśli że jest panem swojego losu. Wszyscy myślimy że jesteśmy nieśmiertelni "tak też myślał Krzysiek. Używki, alkohol, imprezy ? to był jego świat. Do czasu. Śmiertelna choroba wywróciła go do góry nogami.
Misją opisanego powyżej spotkania było zwrócenie uwagi i uświadomienie jego uczestnikom jak ogromną wartość ma życie, a jednocześnie jak jest kruche. Ważne jest, aby czerpać z niego jak najwięcej, oddychać pełną piersią, cieszyć się każdą sekundą. Należy też pamiętać o tym, aby coś po sobie zostawić. I nie chodzi tu o dobra materialne...
