Zespół Szkół Zawodowych

W dniu 26 kwietnia w siedzibie Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej miała miejsce kolejna XI edycja konkursu recytatorskiego "Strofy znad Narwi". Reprezentantkami naszej szkoły były dwie uczennice z klasy drugiej technikum ekonomiczno-hotelarskiego. Obie uczestniczki zostały nagrodzone: Natalia Choińska zajęła III miejsce, a Ewa Falkowska otrzymała wyróżnienie. Uczennice dostały piękne nagrody książkowe i dyplomy.

Konkurs przebiegał w bardzo sympatycznej atmosferze wzajemnej życzliwości, co zachęca do udziału za rok.

W tym samym dniu w Gminnym Ośrodku Kultury w Czyżewie rozstrzygnięty został X Powiatowy Konkurs Poetycki "Wierszem malowane", w którym udział brali nasi uczniowie. Uczestnicy tworzyli swoje utwory na temat pozytywnych aspektów starości w kontekście słów Ojca Świętego Jana Pawła II na temat starości: "Czcić ludzi starych znaczy spełniać trojaką powinność wobec nich: akceptować ich obecność, pomagać im i doceniać ich zalety".

Forma utworów była dowolna, a oceniano je według następujących kryteriów:

a) zgodność treści wiersza z tematem konkursu,
b) poprawność form stylistycznych i językowych,
c) wartość artystyczna.

Swoje teksty w Czyżewie odczytali: Zofia Kuk- kl. IV TŻiUG, Aneta Wojno- kl. II TE/Hot, Karolina Mierzwińska- kl. I THot/Log oraz Adam Szepietowski- kl. II TE/Hot. Po długim i nerwowym oczekiwaniu na wyniki uczennica Karolina Mierzwińska zajęła II miejsce, a Zofia Kuk otrzymała wyróżnienie. Uczennice otrzymały nagrody książkowe.

Wiersze wszystkich finalistów zostały wydane w postaci tomików, które otrzymał każdy uczestnik. Całej czwórce gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów literackich.

Młodzież do obu konkursów przygotowywała Pani Monika Godlewska.

Aby zachęcić do czytania i tworzenia poezji zamieszczamy wiersze naszych nagrodzonych uczestniczek:

Wieczne uczucie

Czas starości.
Życia kwiat przekwita.
Głowa nowa
jakby świeża, biała w srebrze doświadczenia.
Starszy niby, a niemowlęca wraca słabość i kruchość.
W łaski powracają chodzik, plastikowe łyżeczki.
Wracają pieluszki, senność dawna.
Ale wraca i bliskich troska.
Ta sama, którą dawniej okazałeś innym.
Rączka dziecięca wnuczki
babci swojej wianki plecie jak w młodości ona.
Wnuka mocna ręka z dziadka zręcznością
herbaty szklankę niesie.
Córka matki ogród pielęgnuje jak przed laty ona.
Syn ojca za rękę na huśtawkę prowadzi tak,
jak kiedyś ojciec jego prowadził.
Mąż w żonie postarzałej młodzieńcze widzi piękno.
A żona przy posiwiałego męża boku
ciągłe czuje bezpieczeństwo.
Ciało osłabło, podupadło.
Serce bez zmian,
bezgranicznie kocha.
Starość wyniszczy ciało,
ale nie tknie miłości!

Karolina Mierzwińska


Starość

Siada w zniszczonym fotelu
Z kotem na starych kolanach
Oddycha z pełnym spokojem
Z pośpiechu już wypisana
Ciągle z uśmiechem na twarzy
Ciągle z tą samą werwą
Ciągle z wielką nadzieją
Że wszystko jest pełne sensu
Ręce składa w modlitwie
Z wielką ufnością do Boga
Tak właśnie widzę siebie
Wiecznie nie będę młoda.

Zofia Kuk